ایستادگی بر سر پیمان با زحمتکشان. فرزند دلاور انقلاب مجید رضا رهنورد.فرزند دلاور انقلاب مجيد رضا رهنورد به وقت ايستادگى بر سر پيمان با زحمتكشان، استوار چون كوه .ان قدر شجاع كه ديكتاتور را براى ابد خواروبی مقداركرده وهمه دستگاه ديكتاتورو جبروتش رابا خاک یکسان کرده است.صدايش قاطع و به قدرت اراده مردم.بوسه بر دستانش بوسه بر مزارش ،بوسه بر دستان مادرش.شجاعت و وفاداريش نام بلند ايران و دختران و پسران شجاع اين سرزمين .فرخنده باد ميلاد ايران نو!
«بر سر مزارم نماز نخوانید، قرآن نخوانید. دوست ندارم گریه کنید. بر سر مزارم شادی کنید، آهنگ شاد بگذارید.» ندای پیروزی را از زبان قهرمان مردم مجید رضا رهنورد می‌شنویم! این مبارز دلاور در آخرین لحظات زندگی‌اش سخنان جوهیل (سازمانده، شاعر و ترانه‌سرای بزرگ جنبش کارگری آمریکا) را به زبان دیگری تکرار می‌کند. جوهیل در آخرین لحظه‌ی مرگش گفت: «زمان خود را برای سوگواری هدر ندهید، سازماندهی کنید!»
جان این ،جوانان ،ورزشکاران و هنرمندان در خطر است. نگذاریم جمهوری اسلامی با پرونده‌سازی دروغین جان دیگری را از ما بگیرد. خبرگزاری تسنیم وابسته به سپاه با پخش ویدئوی اعترافات اجباری #دنا_شیبانی مربی اسنوبرد و گرافیست، #حسام_موسوی مربی سنگنوردی، #امیرارسلان_مهدوی مربی اسنوبرد، #اشراق_نجف_آبادی مربی دوچرخه‌سواری، #محمد_خیوه کوهنورد و طبیعت‌گرد برای صدور احکام سنگین علیه آنها زمینه‌سازی کرد.
در این ویدئو دنا شیبانی به‌عنوان مسئول تبلیغات و تست عملیات، محمد خیوه مسئول ساخت کیت بمب، اشراق نجف‌آبادی سرتیم گروه، امیرارسلان مهدوی عضو گروه و بمب‌گذار، حسام موسوی به عنوان یکی از طراحان عملیات معرفی شده‌اند. آنها به بمب‌گذاری ناموفق در شیراز متهم کرده‌اند.
آنها و دستکم ۲۰ تن دیگر آبان‌ماه امسال و همزمان با خیزش انقلابی توسط ماموران اطلاعات سپاه استان فارس بازداشت و به بازداشتگاه سروش در شیراز منتقل شدند. جان تمامی این ورزشکاران و هنرمندان در خطر است. نگذاریم جمهوری اسلامی با پرونده‌سازی دروغین جان دیگری را از ما بگیرد.
کانون نویسندگان ایران از آغاز بنیادگذاری خود در ۱۳۴۷ همواره مورد هجوم و تعقیب و آزار حکومت‌های خودکامه و استبدادی بوده است. خواست جمیل آزادی اندیشه و بیان و نشر در همه‌ی عرصه‌های حیات فردی و اجتماعی بی هیچ حصر و استثنا برای همگان، تأکید بر ناوابستگی به قدرت و طلب بی‌تخفیف آزادی، بی ذره‌ای اعتنا به خطرهای مهلک آزادی‌خواهی در سرزمینی که در بیشتر تاریخ معاصر خود مزد گورکن افزون‌تر از جان آدمی بوده است، تاوان می‌خواهد، بهای سنگینی باید برای آزادی‌خواهی پرداخت؛ حتی، دریغا، با جان خود، چنان که تیرباران سعید سلطانپور در ۳۱ خرداد ۱۳۶۰، قتل تبهکارانه‌ی محمد مختاری و محمد جعفر پوینده در آذر ماه ۱۳۷۷ و جنایت عمدی قتل بکتاش آبتین پیش چشم همگان است.
کانون نویسندگان ایران
جمهوری اسلامی نه راه پیش و نه راه پس دارد.تنها حربه رژیم برای ارعاب ،اعدام است.به مسلخ بردن جوانان این سرزمین ،جمهوری اسلامی را نجات نمی دهد و از گسترش خیزش انقلابی نمی کاهد.
- مردم آزادیخواه سیستان و بلوچستان همراه با حضور چشمگیر زنان بلوچ در شهرهای زاهدان، خاش، چابهار، ایرانشهر و تفتان پس از نماز جمعه در خیابان به تظاهرات و اعتراض پرداختند؛ گزارشاتی نیز از شلیک نیروهای نظامی- امنیتی به مردم معترض در تفتان و زاهدان در این روز منتشر شده و شماری از شهروندان از ناحیه سر، صورت، دست و پا مجروح شدند؛ در دیگر شهرهای کشور از جمله سنندج، گرگان، بوشهر، همدان، قروه، خرمشهر، شیراز، تهران، جوانرود، مشهد، اراک نیز در این روز اعتراضات و تظاهرات خیابانی برپا شد.
- کانون نویسندگان ایران با انتشار بیانیه‌ای به مناسبت فرا رسیدن ۱۳ آذر روز مبارزه با سانسور در این روز آورده است که ثمره‌ی خون محمد مختاری و محمدجعفر پوینده و هزاران تن دیگر که در این سال‌ها جان خود را فدای آزادی کردند به بار نشسته است و اکنون بسیاری از مردم ایران یک‌صدا آزادی را فریاد می‌زنند.
بدانید شعله‌های خشونت و نفرتی که به پا کرده‌اید، دامن‌تان را خواهد گرفت. به بند می‌کشید و نیاموخته‌اید که بند، زندانی را خاموش نمی‌کند. می‌کشید و گمان می‌کنید چوبه دار صحنه اقتدار شماست. اما اعدام هر معترض نمایش استیصال و درماندگی‌تان و موجب ایستادگی و قوام بیشتر معترضان است، گویی نیاموخته‌اید که هرکس انسانی را به ناحق به قتل برساند، جامعه‌ای را به قتل رسانده است
۱۶ آذر روزی‌ست که نماد عدالت‌طلبی و آزادگی دانشجویان است. البته که تاریخ جنبش دانشجویی روزهای بی‌شماری دارد که تبلور آزادی‌خواهی و برابری طلبی‌مان است؛ هم‌چون اتفاقات کوی دانشگاه در سال ۷۸. اما ۱۶ آذر سال‌هاست که روزی نه برای دانشجویان که برای تمام کسانی است که علیه سلطه ایستادگی می‌کنند. برای تمام آنان که برابری و آزادی را برای آینده می‌خواهند. عزیزان، این روز را از آن خود کنید نه چون برای دیگرانی می‌آیید، نه چون دوستان‌مان در بندند. خیر! برای خودتان بیاید! این زندگی شماست که هر روز سلب می‌شود. این آینده‌ی خودتان است که تیره می‌شود. این خانه‌ی شماست که ویران می‌شود. این خود شما هستید که به زنجیر کشیده شده‌اید. برای خودتان به میدان بیاید. تنها با پیوستن به یکدیگر می‌توانیم این زنجیرها را تماما بشکنیم.
در آستانه روز دانشجو، سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه، همصدا با دیگر تشکلات مستقل کارگری و معلمی کشور، اعلام می‌نماید که از فراخوان‌های اعتراضی دانشجویان عزیز و دیگر اقشار تحت ستم حمایت کرده و از همکاران گرامی درخواست می‌نماییم که در کنار دانشجویان، دانش‌آموزان و مردم آزادی خواه و برابری طلب قرار گیرند و حامی آنها باشند. اعتراض و اعتصاب حق مسلم کارگران، دانشجویان، دانش آموزان و کلیه مردم تحت ستم در کشور میباشد و هرگونه سرکوب و خشونت نسبت به معترضین محکوم و محتوم به شکست است.
آنچه امروز در خیابان‌های سراسر ایران، در بازداشتگاه‌ها و زندان‌ها و «سوله»های گمنام و بی‌نام و نشان بر جوانان و مردم بپاخاسته و به جان آمده‌ی جنبش آزادی‌خواهی ما می‌گذرد، بی گمان پیوندی ناگسستنی دارد با فریاد حق‌طلبانه و آزادی‌خواهانه‌ای که سراسر این چهار دهه را درنوردیده است و تا دستیابی به آزادی همچنان طنین‌انداز خواهد بود. به گمان ما، دور نیست روزی که تبهکاران برای همه‌ی این جنایت‌ها و نابکاری‌ها یکجا در پیشگاه مردم ایران حساب پس بدهند.
۱۶ آذر پرچم ماست وبیان خواست مردم ایران درراستای استقلال ،ازادی و حق حاکمیت مردم و مخالفت با هر گونه مداخله خارجی در سرنوشت مردم ایران و آلترناتیو سازی برای مردم است.
خیزش مردم علیه استبدد دینی، نه برای بازگرداندن استبداد سلطنتی بلکه برای دفاع از آزادی، استقلال، برابری و حق حاکمیت مردم و نفی دخالت های امپریالیستی است که دانشجویان پس از کودتای ۲۸ مرداد با خون بزرگ نیا، قندچی و شریعت رضوی آن را بر پرچم خود نوشتند.