چرا کارگران فولاد اهواز پس از حدود یک دهه مبارزهی جانانه برای رسیدن به مزد و وضعیتی بهتر و البته دادن هزینههایی در این روند، هنوز از داشتن یک تشکل مستقل و پایدار بیبهره هستند؟ این که پیمودن این راهِ دشوار و برپایی تشکل پایدار در محیط کار فولاد چه اندازه ممکن و قابل تحقق بوده یا نبوده مسألهای قابل بررسی و تأمل است. اما تأیید درستیِ وضعیت امروزین سازمانیافتگی – یا سازمان نایافتگیِ- کارگران فولاد و تئوریزه کردن «بینیازی به تشکل مستقل و پایدار» بهعنوان یک شیوهی خوب و مناسب برای اینجا و همهجا، مسألهی مهم و از دید نگارنده نادرستی است که باید بر آن تأمل کرد.
نقد اقتصاد سیاسی
از این رو پیکاربرای تمامی این خواست ها و مطالبات بی وقفه گسترش می یابد و از جمله پیکار برای تحقق تامین اجتماعی همگانی و فراگیر .از سوی دیگرتشدید مبارزه در فراهم آوردن همگرائی های هرچه وسیع تر و گسترده تر میان بخش های مختلف طبقه کارگر و پایان دادن به پراکندگی موجوددر میان جنبش کارگری نقش تعیین کننده ائی را رقم می زند .
آذر ۱۴۰۲
جمشید مهر
برنامه هفتم، راهبرد وسیاست های اشتغال! دوران پسا «قانون کار»!
پنج شنبه بیست وهفتم مهر ۱۴۰۲- ۱۹کتبر۲۰۲۳
رشد بدون اشتغال!
ناامیدی از یافتن کار!
گسترش فقر وافزایش شاغلین فقیر!
.
ابان ۱۴۰۲
جمشید مهر
امروز بر هیچ بخشی از طبقه کارگر جهانی پوشیده نیست که مبارزه متشکل و متحدانه، تنها راه مقابله با ریاضت اقتصادی و تغییردر توازن قوای طبقاتی به نفع کارگران است.
با امید به همکاریهای بیشتر طبقاتی و مبارزاتی و ایجاد جهانی آزاد، برابر و انسانی برای تمام شهروندان جهان.
ما در بیدارزنی با وجود تمام حاشیههای پس از انتشار منشور، خود را در نقطهای میبینیم که نقدهایمان را بر ۱۲ بند منشور بنویسیم و مانند رفقای منتقد دیگر تاکید کنیم که اگرچه ما در قطعنامه مشترک با ۱۵ تشکل همراه نبودیم اما برای انجام هر اقدام دیگری در این زمینه -که به شیوهای مشارکتی و دموکراتیک و دربرگیرندهی حقوق و خواستههای گروههای مردمی بیشتری باشد- در کنارگروههای مستقل در ایران ایستادهایم.
روز بعد از اعتصاب کارگران شرکت واحد، در تاریخ ۲۸ اردیبهشت ساعت ۱۰ شب ماموران اداره اطلاعات استان تهران با هجوم وحشیانه به محل اقامت موقتام در روستایی واقع در جاده همدان، من را نیز با پرونده سازی جدیدی بازداشت کردند. از لحظه بازداشت اولین موضوعی که مطرح شد در مورد سازمانیابی اعتصاب و انتشار گزارشهای اعتصاب بود.
سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه
در بستر سرکوبهای گسترده در سالی که گذشت، قتل ژینا (مهسا) امینی و خیزش زن زندگی آزادی صحنه سیاسی، اجتماعی و فرهنگی و نیز اقتصادی کشور را کاملا دکرگون کرد. خیزش شهریور ۱۴۰۱ که در دنباله خیزشهای مردم محروم، تهیدست و تحت ستم در سالهای اخیر از جمله در دی ۹۶، آبان ۹۸ و تیر ۱۴۰۰ صورت گرفت، نه تنها علیه حجاب اجباری و برای برابری زن و مرد در تمامی عرصه ها بلکه برای آزادی و عدالت و پایان دادن به هرگونه ظلم و ستمی است که امکان یک زندگی حتی عادی را از مردم سلب کرده است.
برای خروج از این وضعیت، برای مقابله با این هجوم همهجانبه و سازمانیافته و برای رهایی از این فقر و فلاکت و مورد بهرهکشی قرار گرفتنِ روزافزون هیچ راه آسان و میانبری وجود ندارد. گریزگاهی نیست مگر استفاده از همهی روشها و امکانات در راستای انسجام و سازمانیافتگی- به هر شکل- که خود اثر متقابل با افزایش آگاهی طبقاتی دارد.
نقد اقتصاد سیاسی
فرصت کوتاه است. قشرهای مختلف کارگران «رسمی» راهی جز کنار گذاشن اختلافات مولد و غیرمولد، به هم پیوستن و عزم جزم برای راهبری ارتش عظیم کارگران «غیررسمی» ندارند. اگر آنها این عرصه را تصرف نکنند، خارجنشینان مدعی رهبریْ سیاست خمینی را ادامه میدهند، این بار به جای اسلام و امت، شعار ملت و مردم را در تنور سوزان کارگران بهحاشیهرانده خواهند چسباند.
اگر درصد کوچکی از مزدوحقوقبگیران دولتی و حاکمیتی را، که به دلیل نزدیکیهای ایدئولوژیک یا کارکردهای خاص جایگاه ممتاز و ویژهای دارند، مستثنی کنیم، در سطح کلان، میزان رشدیافتگی طبقهی کارگر، سطح عمومی مبارزهی طبقاتی هر جامعه، سطح سازمانیافتگی و رزمندگی تشکلهای کارگری و بازنشستگی در هر حوزه تعیینکنندهی کیفیت زیست اجتماعی و بهرهمندی کارگران از حقوق و منافع طبقاتی، امکانات رفاهی و مواهب زندگی در دوران بازنشستگی است.
کاظم فرجالهی