آزادی بیان در هفته‌ای که گذشت(۱۰ تا ۱۷ فروردین ۱۴۰۳) - کانون نویسندگان ایران سعید مدنی، نویسنده و پژوهش‌گر، که دوران حبس ۹ساله‌ی خود را در زندان اوین سپری می‌کرد به دلیلی نامعلوم به زندان دماوند تبعید شد.
ـ
صدیقه وسمقی، نویسنده و پژوهش‌گر، به دلیل حال نامساعد جسمی از زندان اوین به بیمارستانی خارج از زندان اعزام شد.
کانون نویسندگان ایران
خشونت، تنها راهبرد حکمرانیِ "یا من یا هیچ کس": مرگ انتخاب.
گشت ارشاد تحت هر رمزی که از دل ایدئولوژی رسمی قدرت بیرون می جهد، از نشانگان عدم مشروعیت همان ایدئولوژی و قوانین منبعث از آن است. این صدای بلند قدرتی است که شکست در عرصه‌های مختلف سیاسی، فرهنگی، اقتصادی را پذیرفته است.
شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی فرهنگیان ایران
سارا تبریزی دختری بیست ساله و بدون تجربه‌ی مواجهه با چنین فضایی، چند روز پیش از آنکه سر و کارش با نیروی امنیتی بیافتد، قصد داشت ایران را به مقصد آرزوهایش ترک کند. اگر سارا در جامعه‌ای آزاد، بدون سرکوب و بدون تبعیض، ستم و استثمار زندگی می‌کرد، نه تصمیم به ترک کشور می‌گرفت و نه دچار چنین پایان تلخی می‌شد.
یازده فعال حقوق زنان در رشت به نام‌های فروغ سمیع‌نیا، سارا جهانی، یاسمین حشدری، شیوا شاه‌سیا، نگین رضایی، آزاده چاوشیان، زهرا دادرس، متین یزدانی، زهره دادرس، هومن طاهری و جلوه جواهری در دادگاه انقلاب رشت مجموعاً به بیش از ۶۰ سال حبس محکوم شدند.
صدیقه وسمقی، نویسنده و پژوهش‌گر زندانی، به دلیل «عدم تمکین به حجاب اجباری» برای دومین بار اجازه‌ی خروج از بند برای ملاقات با خانواده را نیافت و او در اعتراض به این اقدام در دفتر افسر نگهبان زندان دست به تحصن زد. سپس نرگس محمدی هم به او پیوست.
دیدار نوروزی اعضای کانون نویسندگان ایران در فضایی صمیمی در خانه‌ی یکی از اعضا برگزار شد.
در این جلسه که روز سه‌شنبه هفتم فروردین ماه با حضور جمعی از اعضای کانون نویسندگان ایران برگزار شد شماری از اعضا با خواندن شعر و داستان فرا رسیدن بهار و سال نو را گرامی داشتند..
دستان اشتیاق
از دریچه‌ها دراز خواهد شد
لبان فراموشی
به خنده باز خواهد شد
و بهار
:
در معبری از غریو
تا شهرِ خسته
پیش‌باز خواهد شد
سالی
آری
بی‌گاهان
نوروز
چنین
آغاز خواهد شد
جمعه ۲۵ اسفند ۱۴۰۲ جمعی از خانواده های دادخواه زندانیان سیاسی اعدام شده در دهه ۶۰ به رسم دیرین جمعه آخر سال و برای بزرگداشت یاد عزیزان خود به گلزار خاوران رفتند. اما ماموران امنیتی باز هم درهای گلزار را به روی خانواده ها بستند و اجازه ورود ندادند. خانواده ها با تجمع در مقابل درهای بسته گلزار خاوران عکس های عزیزان خود را بیرون در گذاشتند و گل ها را به پای عکس ها ریختند تا یاد و خاطره عزیزان خود را زنده و گرامی بدارند.
فریبرز رئیس دانا مخالف سرسخت سانسور و مدافع پیگیر آزادی بیان بود و همین باور و جدیت در کانون از او عضوی برجسته ساخت. سال‌ها عضو هیئت دبیران بود و از در اختیار گذاشتن امکانات خود، در هر حد و اندازه، به کانون هیچ دریغ نداشت
کانون نویسندگان ایران
کانون نویسندگان ایران با بزرگداشت خاطره‌ی مهساها، نیکاها و آرمیتاها که جان عزیزشان در این راه فدا شد، این روز تاریخی را به تمامی زنان و مردان آزادی‌خواه شادباش می‌گوید ــ به‌ویژه به زنان شجاعی که حتی در بند یا زیر سایه‌ی تهدیدِ آن نیز برای آشکار کردن تباهی قلم می‌زنند زیرا دریافته‌اند که «آزادی بیان بی‌هیچ حصر و استثنا برای همگان» ضرورتی انکارناپذیر برای تحقق و پاس‌داشتِ زندگی شایسته‌ی انسانی است.
کانون نویسندگان ایران
شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی فرهنگیان ایران، همراهی و حمایت خود را با همه‌ی اقشار تحت ستم ایران اعلام می‌دارد و آزادی و رهایی مردم ایران را در گرو آزادی و رهایی زنان و همه‌ی محرومان و ستم‌دیدگان از زنجیرهای ظلم و بیداد و بهره‌کشی می‌داند. ما بر این باوریم که رهایی طبقات محروم و تحت ستم جامعه بدون آزادی و رهایی زنان ممکن نیست
شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی فرهنگیان ایران