در حمایت و همبستگی با کارگران نفت و پتروشیمی
بیانیه با دریافت بیش از هزار امضا مورد حمایت قرار گرفت و طیف‌های گوناگونی از افراد با افکار و دیدگاه‌های مختلف همراهی و همدلی خود با این بیانیه را اعلام کردند. بخشی از این امضاها نیز از سوی کارگرانی بود که جهت حمایت متقابل اقدام کرده بودند. این حمایت‌ها برای ما ارزنده است و معنای آن را درک می‌کنیم، ولی در انتشار نهایی فهرست باتوجه به‌عنوان بیانیه تنها اسامی دانشجویان ذکر خواهد شد با این اوصاف، می‌توان پرسید اعتصابات جاریِ کارگران نفت و گاز ایران چه تمایزی با روند اعتراضات معمولِ کارگری در این کشور دارند و اهمیت آنها در چیست. این متن تلاشی‌ست برای پاسخ به این پرسش. از خلال این پاسخ، همچنین برخی خصلت‌های عام وضعیت جهانی طبقه‌ی کارگر در دوره‌ی تاریخی معاصر استنتاج می‌شوند.


زنان آرزم (آورد رهایی زنان و مردان)
تیرماه ١٤٠٠ به دنبال دی ماه ٩٦ و آبان ماه ٩٨، ادامه‌ی مسیر پیش رونده‌ی مبارزات مردم است. در خیزش‌های قبلی، بازی اصلاح طلبی و به انحراف کشاندن اعتراضات مردم پایان یافت و مقابله با کل سیستم شکل گرفت: «اصلاح طلب، اصول گرا دیگه تمومه ماجرا». خیزش ١۴۰۰ با فریاد «انا عطشان» از محروم ترین لایه‌های خوزستان شروع و خواستار برچیدن کل سیستم ستم و سرکوب شد: «اشعب یرید اسقاط نظام».


بیانیه‌ی کانون نویسندگان ایران
«کانون نویسندگان ایران با هر گونه سانسور اندیشه و بیان مخالف است و خواستار امحای همه‌ی شیوه‌هایی است که به صورت رسمی یا غیر رسمی، مانع نشر و چاپ آرا و آثار می‌شوند.» (بند دوم منشور کانون نویسندگان ایران) کانون نویسندگان ایران با چنین طرح‌های سرکوب‌گرانه‌ای، به شدت مخالف است، دسترسی به اینترنت آزاد و نامحدود را حق همگان می‌داند و بر اساس منشور آزادی‌خواهی و سانسور ستیزی خود، خواهان برچیده شدن تمام اشکال سانسور است. کانون به مبارزه برای دفاع از آزادی اندیشه و بیان بی هیچ حصر و استثنا، ادامه خواهد داد و در این راه همراهی همه‌ی مردم را طلب می‌کند.



قندهار، زادگاه طالبان، اکنون در حال سقوط است و این برای دولت مرکزی افغانستان یک فاجعه خواهد بود زیرا ممکن است کشور به دو قسمت تقسیم شود.


«کانون نویسندگان ایران با هر گونه سانسور اندیشه و بیان مخالف است و خواستار امحای همه‌ی شیوه‌هایی است که به صورت رسمی یا غیر رسمی، مانع نشر و چاپ آرا و آثار می‌شوند.» (بند دوم منشور کانون نویسندگان ایران)
کانون نویسندگان ایران با چنین طرح‌های سرکوب‌گرانه‌ای، به شدت مخالف است، دسترسی به اینترنت آزاد و نامحدود را حق همگان می‌داند و بر اساس منشور آزادی‌خواهی و سانسور ستیزی خود، خواهان برچیده شدن تمام اشکال سانسور است. کانون به مبارزه برای دفاع از آزادی اندیشه و بیان بی هیچ حصر و استثنا، ادامه خواهد داد و در این راه همراهی همه‌ی مردم را طلب می‌کند.


روایتی مستقل از اعتراضات خوزستان؛
ما گروهی از خبرنگاران مستقل داخلی کشور ضمن اعلام اعتراض نسبت به روند گزینشی اعزام خبرنگاران به خوزستان و سکوت آنان در مقابل کشتار مردم بی‌گناه و محروم از حقوق طبیعی و بدیهی‌شان یعنی آب، با تهیه گزارشی از منابع موثق محلی و ساکنان خوزستان، بنا داریم بازنمایی صدای سرکوب شده معترضان در رسانه های جریان اصلی باشیم. اگرچه وقوف داریم به علت عدم امکان حضور در میدان همچنان از نتایج سانسور دچار آسیب هستیم. ضروری است تاکید کنیم که از حق گزارش‌دهی رسمی و مبتنی بر واقعیت سرکوب در خوزستان و سایر مناطق ایران را که اکنون از مردم سلب شده، دفاع می‌کنیم.



ما تلاش خواهیم کرد با همه توان و نیروی خود برای رساتر کردن صدای شاهدان، بازماندگان و خانواده های این جنایت های سازمان یافته و دهشتناک در تابستان ۱۳۶۷ مبارزه کنیم. در این راه، میبایست از همه امکانات، همه ی وسایل ممکن (رسانه ها، تماس با نیروهای مترقی و مدافعان حقوق بشر و غیره) استفاده کرد. این حرکت در تداوم آکسیون ها و بیانیه های ما در یک سال گذشته در دفاع از مبارزات آزادیخواهانه، عدالت جویانه و برابری خواهانه مردم کشورمان می باشد. امیدواریم که مبارزات مردم ایران روزی به ثمر نشیند و شاهد جنبشی وسیع و اجتماعی برای دادخواهی در ایران باشیم.


بیانیه سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه
سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه ضمن حمایت از مردم معترض به بی‌آبی در خوزستان اعلام می‌دارد کشتار، سرکوب و بازداشت مردم معترض باید متوقف گردد و تنها راه برون رفت از شرایط موجود را اتحاد و وحدت برای طبقه کارگر و زحمتکشان می‌داند. هرچقدر دامنه اتحاد در اعتراضات یکپارچه و متحدانه باشد با هزینه کمتری بر شرایط تاسف‌بار کنونی فائق خواهیم آمد


زنده باد اعتصاب سراسری کارگران پروژه ای پیمانی نفت بیانیه شماره ١١، در چه نقطه از اعتصاب خود قرار گرفته ایم تا زمانی که خواست های ما پاسخ نگرفته، دست از اعتراض و مبارزه متحدانه بر نخواهیم داشت. این را همه پیمانکاران، مسئولین باید بدانند.
فورا و فورا نمایندگان خود را انتخاب کنیم. این یک حلقه کلیدی برای جلوگیری در متفرق شدن صف اعتراضمان و با قدرت وارد مذاکره شدن با پیمانکاران است. اجازه ندهیم که بصورت فرد به فرد ما را به کار فرا بخوانند و هر چقدر توانستند زور بگویند. برای اینکه نیروهایی چون سردمدارن گروه های پایپینگ که هر بار برای مهار اعتراضاتمان مهندسی شده وارد کار میشوند و ختم اعتصاب را اعلام میکنند و یا تلاش میکنند آنرا به پایان برسانند و نیز مانع هر نوع تجمع و اعتراضی بوده اند را به عنوان یک مانع از سر راه خود برداریم، باید خودمان با دخالتگری حداکثری وارد کار شویم. انتخاب نماینده واقعی یک قدم مهم در سازمان یافتن اعتراضات ماست و مهم است و اکنون بسیار ضروری است. در عین حال برای پیگیری مطالباتمان برای برداشتن قدمهای بعدی اعتراض این کار لازم و حیاتی است.


بیانیه‌ی کانون نویسندگان ایران
به مناسبت بیست و یکمین سالگرد درگذشت احمد شاملو بیست‌ و یک سال از درگذشت احمد شاملو، شاعر بزرگ آزادی می‌گذرد. صدای او اما گویی هم‌چنان تندروار ندای انسان امروز و اکنون است: «سال‌ها اختناق و وهن و تحقیر بر ما گذشت. جسم و جان ما طی این سال‌های سیاه فرسود. اما اعتقاد ما به ارزش‌های والای انسان نگذاشت که از پا درآییم. پیر شدیم و درهم شکستیم اما زانو نزدیم و سر به تسلیم فرو نیاوردیم.»