در سحرگاه ۲۹ بهمن سال ۱۳۵۲، خسرو گلسرخی و کرامت‌ الله دانشیان دو انقلابی مبارز چپ و هر دو شاعر، روزنامه‌نگار، سینماگر در نظام پهلوی تیرباران شدند.

امروز بیش از هر زمان به زنده نگه داشتن نام خسرو گلسرخی و کرامت دانشیان نیاز داریم تا به یاد بیاوریم چگونه ساواک نظام پهلوی دو جوانی که در دادگاه ترتیب داده شده برای آنان فقط از مردم و خلقشان دفاع کردند و حاضر به درخواست عفو و بخشش نشدند و فرجام خواهی نیز نکردند، اعدام کرد .

گلسرخی از شخص خود دفاع نکرد و در عوض رژیم پهلوی را به چالش کشید در تقبیح سانسور حرف زد و از آزادی بیان دفاع کرد و به تبعیض طبقاتی موجود در جامعه در نظام سلطنتی ، حمله کرد .

مقاومت خسرو گلسرخی و کرامت دانشیان در دادگاه خارج از پیش‌بینی ساواک بود و ترغیب آنها به فرجام‎خواهی و نوعی طلب عفو ملوکانه به جایی نرسید و آنها دادگاهی را که "نمایشی" می‌دانستند به نمایش مقاومت تبدیل کردند.